Tomasz Franciszek Czapski jest postacią niezwykle ważną w historii Kościoła katolickiego w Polsce. Urodził się około 1675 roku w Malborku, gdzie spędził swoje dzieciństwo i wczesną młodość. Działał jako opat pelpliński oraz biskup chełmiński, co podkreśla jego znaczenie w regionalnym duchowieństwie.
Jego życie zakończyło się 23 kwietnia 1733 roku w Pelplinie, co również jest datą, która zapisała się w pamięci historyków i badaczy.
Życiorys
Tomasz Franciszek Czapski wywodził się z bogatej i wpływowej rodziny Czapskich, której korzenie sięgały Prus Królewskich. Był synem Franciszka Mirosława, podkomorzego malborskiego, oraz Zofii Guldenbolk von Holt.
Święcenia kapłańskie przyjął z rąk sufragana chełmińskiego, F. Bogorii Skotnickiego. W roku 1701 pełnił funkcję proboszcza w Miłoradzu i Kościelnicy, miejscowościach usytuowanych na Żuławach w diecezji pomezańskiej. W tym czasie uzyskał także godność kanonika chełmińskiego.
Od 1702 roku był koadiutorem opata pelplińskiego cystersów, a w kolejnych latach, do 1733 roku, pełnił rolę opata oraz generalnego komisarza polskiej i litewskiej prowincji tego zakonu. Wśród jego osiągnięć architektonicznych należy wyróżnić nowy ołtarz i ambonę, które uświetniły kościół opactwa w Pelplinie. Dodatkowo, zrealizował budowę kościoła w rezydencji opackiej w Pogódkach, w pobliżu Starogardu Gdańskiego, oraz wzniósł nową rezydencję opacką w Pelplinie.
W kontekście aktywności politycznej, jego obecność zaznaczyła się na sejmikach w Grudziądzu w latach 1728 i 1730. W 1731 uczestniczył w obradach rady senatu, a rok później brał udział w sejmie oraz kolejnej radzie senatu. Po śmierci Augusta II, w okresie bezkrólewia, był również uczestnikiem obrad sejmiku generalnego w Malborku.
Na dzień 1 lipca 1726 roku został prekonizowany na koadiutora chełmińskiego przy biskupie Feliksie Kretkowskim. Samodzielne rządy w diecezji rozpoczął 5 stycznia 1731 roku, angażując się w intensywną działalność duszpasterską. Szczególną troskę poświęcił diecezji pomezańskiej, przeprowadzając wizytacje wszystkich parafii oraz wdrażając szeroko zakrojone reformy dotyczące kultu i ochrony własności kościelnej.
W ramach swoich działań duszpasterskich, dwukrotnie odprawił uroczystą procesję Bożego Ciała w Toruniu. W 1732 roku wydał obszerny list pasterski zwany processus ad clerum, w którym nakazał przeprowadzanie wizytacji dziekańskich, zwoływanie kongregacji dekanalnych, organizowanie rekolekcji dla duchownych oraz obowiązek rezydencji. W tym samym roku przystąpił do rewizji przywilejów w diecezji, a także uporządkował sprawy materialne biskupstwa.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Jan Ignacy Bocheński | Stefan Ewertowski | Paul WollmannOceń: Tomasz Franciszek Czapski