Bruno Kurowski

Wywodził się z rodziny krawca, co może rzucać światło na jego skromne początki. Bruno podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Albertyna w Królewcu, gdzie zdobył solidne wykształcenie. W 1911 roku z powodzeniem zdał egzamin państwowy, co umożliwiło mu dalszą karierę. Następnie, uzyskał tytuł asesora w Sądzie Okręgowym w Gdańsku.

W 1919 roku został wybrany do niemieckiego Zgromadzenia Narodowego, co było znaczącym krokiem w jego politycznej karierze. Po utworzeniu Wolnego Miasta Gdańska zrezygnował jednak z działalności w niemieckim parlamencie. Kurowski wziął aktywny udział w gdańskim Zgromadzeniu Konstytucyjnym oraz zasiadał w Volkstagu w latach 1920–1937. W okresie 1926–1933 sprawował również mandat senatora, co podkreśla jego znaczny wpływ na życie polityczne regionu.

W 1930 roku objął posadę konsula generalnego Austrii w Gdańsku, co dowodzi do jego międzynarodowej roli. Niestety, w 1937 roku stał się ofiarą represji. Został oskarżony przez reżim nazistowski o zdradę stanu, co zmusiło go do opuszczenia Gdańska. Po tym incydencie Bruno wyjechał do Austrii, a następnie, po anschlussie, do Włoch. Jego dalsza droga prowadziła go do St. Tönis w Niemczech, gdzie mieszkała żona.

Bruno Kurowski stanął w obliczu aresztowania, jednak ostatecznie został zwolniony. Tuż przed swoją smutną śmiercią ukrywał się u Siostr Elżbietanek w Gdańsku-Oliwie, a jego ostatnie chwile spędził w gdańskim szpitalu. Zmarł tam w 1944 roku, pozostawiając po sobie ważne ślady w historii regionu.